قیچی یا بُرک ابزاری است که به وسیله آن پارچه، کاغذ، مو و اشیاء دیگر
را می‌برند و دارای دو شاخه بُرنده است که از وسط به یکدیگر وصل شده‌اند،
قیچی معمولاً ابزاری آهنین و مرکب از دو تیغه برنده که به واسطه میخ یا
پیچی آن دوتیغه روی هم قرار می‌گیرند و هر چیز جامدی را به کمک آن می‌برند.
قیچی از ترکیب دو نوع ماشین ساده یعنی گوه و اهرم تشکیل می‌شود.
نام‌های
اصیل فارسی آن دوکارد، گاز و ناخن‌پیرای بوده که مدتی با نام عربی مقراض و
در دورهٔ جدید در ایران با نام ترکی قیچی (در اصل قیچا) نامیده می‌شود.
البته برخی ریشهٔ این واژه را قی‌چین یعنی ابزاری که قی شمع را می‌چیند دانسته‌اند.
انواع قیچی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند
قیچی‌های
خانگی که تیغه‌هایی با طول کوچک‌تر از ۱۵ سانتیمتر دارند و دسته‌های آن‌ها
نیز همین اندازه است و جا انگشتی‌های تقریباً هم‌پهنا دارد. قیچی‌های
آرایشگری (سلمانی) و آشپزخانه از این نوع هستند.
قیچی‌های کار که
تیغه‌هایی بلندتر از ۱۵ سانتیمتر دارند و معمولاً سوراخ جا انگشتی یکی از
دسته‌های آن‌ها برای چند انگشت جا دارد در حالی‌که دستهٔ دیگر آن‌ها سوراخی
یک‌انگشتی دارد. قیچی‌های باغبانی و صنعتی (آهنبری) از این نوع هستند.
قیچی های آرایشگاهی امروزی برای سبک‌تر بودن و کارکرد بهتر از فلزات سبک‌تر دیگر ساخته می شوند.
قیچی های آریشی بنا به جنس فلز و نوع جاانگشتی دارای طرح ها و مدل های متفاوت هستند.
قیچی پیتاژ دارای دو نوع است برخی یک تیغه دندانه‌ای مانند شانه دارند و تیز است و برخی هر دو تیغه به این صورت است.
هشدار و شرايط نگهداری
پس از استفاده دهانه قیچی را باز نگذارید.
دور از دسترس اطفال نگهداری شود.
بهتر است از لوازم آرايشی شخصی خود استفاده شود.
